Informele zorg
6.1 Mantelzorgwaardering
Mantelzorg is een vorm van zorg die wordt verleend door familieleden, vrienden of andere naasten aan iemand die hulpbehoevend is. Mantelzorgers bieden vaak niet alleen praktische hulp, maar ook emotionele steun aan hun naasten.
In 2023 hebben de wijkteams alle mantelzorgers telefonisch benaderd om signalen en behoeften op te halen. Het hoofddoel was om te beoordelen of de mantelzorgers de zorglast nog aankunnen en om hen bewust te maken van de ondersteuningsmogelijkheden van Welstad. Over het algemeen ervaren mantelzorgers de zorg voor hun naasten als vanzelfsprekend. Een kleine groep heeft echter behoefte aan contact met lotgenoten, zoals een mantelzorger die naar een ondersteuningsgroep is doorverwezen.
In november hebben we tijdens de week van de mantelzorg, de mantelzorgwaardering per wijk uitgereikt, in de verschillende dorps- of wijkcentra. Mantelzorgers gingen, onder het genot van een kopje koffie met elkaar en met ons in gesprek, waardoor ervaringen gedeeld konden worden. Deze aanpak in de wijk bood ook de gelegenheid om inzicht te krijgen in het mantelzorgthema binnen de gemeenschap.
Overzicht mantelzorgers per wijk (geregistreerd/in beeld)
| Wijken | Mantelzorgers |
| Stadskanaal Noord-De Borgen | 80 |
| Parkwijk-Hagenbuurt-Vogelwijk | 127 |
| Mussel-Musselkanaal | 183 |
| Cereswijk-Maarswold | 83 |
| Centrum-Maarsstee-Maarsveld | 157 |
| Onstwedde-Alteveer-Vledderveen | 61 |
| Buitengebied | 100 |
| Totaal | 791 |
Mantelzorgwaardering
“Mantelzorgers verdienen aandacht, waardering en ondersteuning. Hartverwarmend om al die zorgzame mensen te zien, maar ik maak me toch ook zorgen om onze toekomst. We worden met z’n allen steeds ouder en met het ouder worden zal ook de zorgvraag stijgen. Wie gaat er straks voor ons zorgen? Niet iedereen heeft het geluk van een naaste die voor je zorgt of gaat zorgen; daar moet blijvend aandacht voor zijn. Er mogen geen mensen tussen wal en schip komen te vallen. Als gemeente zijn we blij met de medewerkers van Welstad. Zij zijn de ogen en oren in de wijk en in staat om vroegtijdig probleemgevallen te signaleren en op te pakken.”
Wethouder Mellies over de mantelzorgwaardering, bron: RTV1
6.2 Lotgenotengroepen
Door het ondersteunen en organiseren van lotgenotengroepen hebben we het mogelijk gemaakt voor inwoners met diverse uitdagingen om ervaringen en kennis te delen, en sociale banden te versterken.
We organiseren verschillende maandelijkse bijeenkomsten, waaronder het Alzheimercafé in Maarsheerd, waar elke maand een spreker aanwezig is. Dit wordt mogelijk gemaakt door een werkgroep met een buurtwerker, casemanagers dementie van Meander en BCM en vier vrijwilligers. Voor partners van mensen met dementie organiseren we partnergroepen, waar zij steun en begrip vinden.
Daarnaast hebben we bijeenkomsten voor mensen met Niet-Aangeboren Hersenletsel (NAH), waar gezelligheid en het delen van ervaringen centraal staan. Op verzoek van de groep nodigen we sprekers uit. Twee vrijwilligers die ook deelnemers zijn aan de groep, helpen bij de organisatie. Als gevolg van voorlichting heeft een deelnemer een driewielfiets aangeschaft, waardoor de bewegingsvrijheid is vergroot.
Het Parkinsoncafé vindt tweewekelijks plaats, dit organiseren we samen met een Parkinsonverpleegkundige vanuit Treant. Ook hierbij zijn er bij sommige bijeenkomsten lezingen van sprekers. We zien dat de bijeenkomsten zorgen voor herkenning en een versterking van het sociale netwerk, zo zoeken deelnemers elkaar ook op buiten de het Parkinsoncafé. Naast de bijeenkomsten bieden we ook inclusieve sportactiviteiten aan, met aparte groepen voor NAH en Parkinsonpatiënten, die maandelijks samenkomen. Tijdens deze bijeenkomsten worden verschillende sportactiviteiten gedaan, waaronder Boccia, de snelst groeiende olympische sport, die lijkt op jeu de boules. De impact van deze bijeenkomsten is merkbaar in de verbeterde sociale verbondenheid, gedeelde ervaringen en de bevordering van fysieke activiteit, wat bijdraagt aan het welzijn van de deelnemers.
De rouw- en verliesgroep is begin 2023 afgesloten. Dit kwam vooral doordat verschillende deelnemers buiten de groep contact met elkaar hadden, wat hun behoefte om aan de groep deel te nemen verminderde. Dit is natuurlijk een positief resultaat. Tegelijkertijd hebben enkele deelnemers om andere redenen de groep verlaten, en waren er weinig tot geen nieuwe aanmeldingen. Gedurende het jaar kwamen er weer nieuwe aanmeldingen binnen. Tegen het einde van 2023 waren er voldoende aanmeldingen, waardoor we in 2024 weer een nieuwe groep kunnen starten.
De autismegroep komt maandelijks bij elkaar, hier komen ongeveer 6 tot 8 deelnemers naar toe. Het belangrijkste doel van deze groep is het delen van ervaringen. Het herkennen en erkennen. Als een deelnemer zijn ervaringen deelt, kan een andere deelnemer tips en tricks geven. Deelnemers leren in de groep dat ze er mogen zijn, ook met autisme.
Hieronder staat deel 3 van het interview met Marjan.
Vervolg interview, autismegroep
Marjan vervolgt haar verhaal: "Toen ik na ongeveer een jaar behandeling bij Lentis begon, werd duidelijk dat ik een vorm van autisme heb. Ik vroeg me vaak af: 'Waarom denk ik zo? Waarom is het zo onrustig in mijn hoofd?' Die vraag bleef maar bij me opkomen, maar op een gegeven moment kreeg ik het antwoord. Toen die vraag werd beantwoord, voelde het gewoon afgerond aan."
Dus dat gaf je ook rust, doordat je toen wist, door die vorm van autisme..
"Ja, toen kwam Ellen op een gegeven moment met de autismegroep," antwoordt Marjan. "Dus daar sluit ik nu elke maand bij aan, als ik kan. Ik vind het heel belangrijk om daarbij aanwezig te zijn."
Wat was het grote verschil tussen de begeleiding die wij hier kunnen bieden en die van Lentis?
Marjan antwoordt: "Lentis biedt een professionele kijk op wat ik heb, diagnose stellen en daar verder mee gaan."
Kon de autismegroep jou ook nog weer helpen in het hoe nu verder?
"Dat was meer bij Lentis," zegt Marjan. "Wat we bij de autismegroep doen is vooral kijken hoe de dag verloopt, we hebben dan bepaalde onderwerpen. Soms komen we niet bij een onderwerp uit en dat is ook prima."
Ellen voegt toe: "We hebben het wel over thema's gerelateerd aan autisme en stress. Dan vragen we of jullie de signalen herkennen. Soms is iets zo belangrijk voor iemand dat we niet aan het thema toekomen. Dat is ook goed. Dat is ook afhankelijk van hoe mensen erbij zitten. Ik denk dat de grote kracht is dat je het bij elkaar erkent."
"De erkenning inderdaad," beaamt Marjan. "Erkenning en herkenning, dat je niet alleen bent. Mijn man zegt wel eens: 'Je voelt je nu toch beter, dus waarom zou je daar nog naartoe gaan?' Maar ik voel me daar gewoon goed bij, de herkenning. Ik ben veel meer de persoon die ik wil zijn, die ik ook echt ben. Het voelt gewoon goed, de autismegroep."
Ben je nu ook steunend voor de anderen in de autismegroep?
"Dat hoop ik," antwoordt Marjan. "Ik voel ook veel herkenning met anderen."
"Wat haal jij voor jezelf uit de autismeavond?" vraagt Ellen aan Marjan.
"De herkenning en de gesprekken met gelijkgestemden," antwoordt Marjan.
Ellen vraagt verder "En is dat dan omdat het gelijkgestemden zijn? Allemaal mensen met een vorm van autisme? Is dat voor jou de kracht van de avond?"
Marjan antwoordt bevestigend: "Ja."
Ellen gaat verder: "Door middel van jouw verhaal, waarin je vertelt wat je hebt meegemaakt, en ondertussen van baan bent veranderd, ben je ook weer een voorbeeld voor anderen."
Marjan reageert: "Ja, onbewust misschien wel, ik ben me daar niet bewust van. Voor andere mensen klaarstaan zit wel in mijn aard."
Ellen benadrukt: "Omdat je je verhaal deelt, kunnen anderen zich weer aan je optrekken. Dat je alles aangaat, ondanks dat het niet altijd even lekker gaat. Je deelt je verhaal en je zit er. Dat is voor anderen een krachtbron. We sturen daar niet op, dat is natuurlijk proces wat ontstaat in de groep."
Het laatste deel van het interview staat bij de voorzorggroep.
