Een leerling (Stefan) is aangemeld bij het schoolmaatschappelijk werk (SMW) vanwege zorgen over zijn veiligheid, zowel thuis als op straat. Stefan gaf aan veel opgekropte woede te voelen en dat hij iemand iets zou willen aandoen. Gezien de ernst van deze zorgen heeft de betrokken SMW'er direct gehandeld en in overleg met de jeugdconsulenten en ouders een huisbezoek gepland. Met als doel om samen met Stefan en zijn ouders een beeld te krijgen van de ondersteuningsvraag en het sociale netwerk van Stefan. 

Uit het gesprek met Stefan en ouders blijkt dat er sprake is van complexe problematiek, waarvoor specialistische hulp noodzakelijk is, zoals traumaverwerking. Het schoolmaatschappelijk werk ziet daarnaast ook het belang om het netwerk van Stefan te vergroten, handvatten te bieden aan de ouders om met de problematiek om te gaan en om af en toe de situatie van Stefan te monitoren.

Daarom heeft de SMW’er Stefan aangemeld bij Impacter. Impacter (financiering vanuit ZonMW) richt zich op het versterken van talenten en het vergroten van zelfvertrouwen. Stefan neemt nu deel aan de Chillsessies, waar hij actief wordt begeleid en ondersteund door het jongerenwerk. Dit heeft er niet alleen voor gezorgd dat hij minder tijd op straat doorbrengt, maar ook dat hij weer gezien wordt door professionals die hem verder helpen.

Door de nauwe samenwerking tussen de SMW, de jeugdconsulent en het jongerenwerk/ Impacter is het gelukt om snel in te spelen op de behoeften van Stefan en hem passende ondersteuning te bieden. Deze casus onderstreept het belang van een interprofessionele aanpak, waarin verschillende partijen samen snel en effectief kunnen handelen om te voorkomen dat een jongere tussen wal en schip terecht komt.

Een leerling (Lars) wordt, in overleg met zijn ouders, aangemeld bij het Schoolmaatschappelijk Werk (SMW) op verzoek van de school. Tijdens de gesprekken geeft Lars aan dat hij geen gesprekken meer op school nodig heeft. Hij besluit wel om deel te nemen aan de Chillsessies van het jongerenwerk. De betrokken SMW’er en jongerenwerker blijven alert en monitoren zijn situatie, aangezien er toch nog zorgen zijn over zijn welzijn.

Via signalen van andere jongeren krijgt de jongerenwerker het signaal dat Lars zich weer minder goed voelt. De jongerenwerker maakt zich daardoor zorgen over zijn mentale welzijn en veiligheid en besluit de casus voor te leggen aan het SMW. Samen wordt besloten dat de jongerenwerker een overleg inplant met Lars, zijn moeder en de school. Dit wordt gedaan vanuit de gedachte dat de jongerenwerker inmiddels een goede band met Lars heeft opgebouwd en zij de professional is waarbij de signalen zijn binnengekomen. Zowel Lars als zijn moeder zijn opgelucht dat de zorgen bespreekbaar worden gemaakt, wat bijdraagt aan het verlichten van de situatie. Daarbij hebben we niet alleen aandacht voor Lars, maar bespreken we ook met moeder hoe zij als ouder Lars kan versterken.

Deze casus benadrukt het belang van het goed monitoren van jongeren en de waarde van samenwerking tussen SMW, het jongerenwerk, ouders en de school. Wij zijn tevreden over het snel en effectief schakelen, wat heeft voorkomen dat Lars vastliep in zijn situatie.

Casus

Er komt een aanmelding binnen van een alleenstaande moeder. Ze draagt de zorg voor vier kinderen waarvan twee puberjongens. Moeder zit in de ziektewet vanwege psychische overbelasting. Ze heeft behoefte aan momenten van rust om zichzelf op te kunnen laden en een betere balans te kunnen vinden binnen het gezin. De wens voor ondersteuning is een steunouder met een positief ‘vaderfiguur’ voor de twee jongens. Deze jongens hebben tot nu toe vooral negatieve ervaringen opgedaan met vaderfiguren. Uiteindelijk hebben we samen een geschikt (steun)gezin gevonden. Een gezin met een vader, moeder en twee zonen.

Resultaat

De jongens gaan met veel plezier naar het steungezin toe, plannen daar ook bewust omheen en zouden liever nog vaker gaan. Moeder ervaart meer rust en voelt zich gesteund. Ze merkt dat het manbeeld van de jongens positief verandert en ziet ook een verandering in het algemene gedrag van de jongens. Ze hebben een enorme groei doorgemaakt in hun emotionele ontwikkeling. Thuis ontstaat er meer balans binnen het gezin en moeder kan meer aandacht geven aan de andere kinderen. Ondertussen is moeder qua belasting aan het stabiliseren en weer aan het werk gegaan.

De steunouders en hun kinderen ervaren veel voldoening aan het bieden van een plek. Ze genieten van het leven in huis en tussen de zonen zijn er mooie vriendschappen ontstaan.

Vanuit CultuurLab is er in 2024 een film ontwikkeld voor en door jongeren. Het buurtwerk heeft samen met een team van jonge professionele filmmakers dit proces ondersteund. Want het schieten van zo’n film, daar heeft het buurtwerk geen kaas van gegeten. We vonden het allemaal best spannend. Niet alleen de jongeren, maar ook wij als buurtwerk. Ook wij gingen iets doen dat we nog niet eerder hadden gedaan. Maar we werkten fijn samen met elkaar én met de professionals. We hadden een duidelijk beeld van hoe de scenes er op beeld uit zouden moeten komen te zien. Natuurlijk ben ik geen regisseur en mijn collega ook niet. Maar we mochten wel even net alsof doen. We hebben het gevoel dat het best gelukt is.

En dat kwam niet door ons. Of door de professionals. Het kwam 100% door de jongeren, die in het proces van CultuurLab zulke gave stappen zetten. Uit hun comfortzone stapten en vooral heel veel eigenaarschap lieten zien in dit project. Ze namen verantwoordelijkheid, hadden hun ‘zaakjes’ op orde. En ze speelden. Ze volgden de aanwijzingen én kwamen met hun eigen input waardoor de scènes zo mooi uit de verf kwamen.

Uiteindelijk volgde er nog tweede draaidag en gingen de jongeren met behulp van de professionals de film ‘editen’. Op 7 september 2024 ging de film in première tijdens Kopje Cultuur. Mijn passie is theater, cultuur. Ik ben dankbaar dat ik deze passie een plekje mag geven binnen mijn werk voor de inwoners van Steenwijkerland. Ik zie welke bijdrage cultuur als middel kan leveren aan een klein beetje meer plezier, invulling en uitdaging in het leven van mensen, dan kan je mij niet blijer maken. Meer van dit. Graag. 
- Verhaal opgesteld vanuit het buurtwerk